Fotografiereis maart 2022, dag 6

Vrijdag 25 maart
Vanmorgen gingen we vroeg op pad. Jan de Haan had ons al voor de wekker gewekt. De cursist bij wie hij steeds voor de deur kraait heeft hem een naam gegeven.
Bij het ontbijt zaten twee Nederlanders, twee mannen op leeftijd. Zij gingen vandaag fietsen in Gambia. Een flink en niet geheel ongevaarlijke rit op de enige geasfalteerde weg die er is. (Het wegennet van Gambia bedraagt zo’n 2500 km. waarvan 430 km. geasfalteerd is). Op de weg waar de auto’s veel te hard rijden, waar de honden, schapen en geiten vanuit het niets oversteken, waar er enorme gaten in de weg zitten en waar de temperatuur kan oplopen tot zo’n 40 graden gingen zij een behoorlijke afstand fietsen.
Na ons ontbijt gingen we op weg naar het binnenland. Dat is een busrit van zo’n 5 uur. De rit op zich is al een belevenis. Onderweg zie je zoveel. Van mooie gekleurde huisjes, winkeltjes met fruit, autobanden, kippen, stoffen, bankstellen enz. Ik zag een veel te jonge ezel met een veel te zwaar beladen kar, die man bleef maar rijstzakken stapelen op de kar.
Op de weg haalden wij een busje in die als lading op zijn dak een andere auto had. Alles mag hier in Gambia, moeten wij proberen in Nederland.
Onze bus moest ook getankt worden. Als je nog een goedkope plek zoekt voor benzine, dan moet je hierheen, €1,00 per liter! Ik meen mij te herinneren dat de prijs in Nederlands “iets” duurder is.
We hebben meerdere stops gemaakt onderweg om even onze benen te strekken.
Bij het openen van de deur viel het raam eruit. Die werd er gewoon weer ingeschoven om er vervolgens bij de volgende stop weer uit te vallen, APK’s van auto’s zijn hier niet nodig….
De volgende stop was bij een prachtig natuurgebied. Ondertussen was de temperatuur opgelopen tot bijna 40 graden. In het gebied waren kinderen aan het zwemmen. De kinderen hadden twee puppies die ze aan het wassen waren in het water. Onder dwang werden de hondjes mee het water in getrokken.
Na onze korte break in de volle zon zijn we verder gegaan. Onderweg zag ik een kindje met een stok mango’s uit de boom gooien. De mango’s hier zijn in tegenstelling tot de mango’s bij het dorpje Tanji (waar we eerder verbleven) al rijp. Ik kan niet wachten om er één te proeven.
Het volgende moment kwam er een pick-up truck langs met daarin een lijkkist , er zaten diverse mensen omheen, gewoon buiten in de laadbak…..
Plots maakte Salam een noodstop omdat er midden op de snelweg een bus zijn band aan het pakken was. Niet even aan de kant zetten maar gewoon daar waar hij is geklapt je band gaan maken.
Het volgende rem-moment was omdat er een busje op zijn kant lag. Gelukkig waren alle mensen ongedeerd uit de auto gekomen. Met man en macht probeerden ze het busje rechtop te zetten. Niet zo raar dat busjes hier omvallen als je af en toe ziet hoe volgeladen ze zijn.
Na een warme maar enerverende rit kwamen we rond half 3 aan in Kuntaur. Doordat we redelijk vertraagd waren door de autorit moesten we ons meteen klaar maken voor het volgende programma-onderdeel, de boottocht naar baboon-island. Nadat we zonnebrand en de inhoud van onze date flesjes op ons lijf hadden gesmeerd zijn we de grote Gambiaanse rivier opgegaan. Gambia is een heel lang en smal land waar één geasfalteerde weg doorheen loopt en één grote brede rivier. Op deze rivier gingen wij op zoek naar nijlpaarden, chimpansees en krokodillen. De eerste twee hebben we gespot, de laatste helaas niet, morgen hebben we een herkansing, dan gaan we kanoën in een gebied waar krokodillen zitten….
De opdracht van vandaag was om de prachtige sunset te fotograferen met de juiste instellingen op je camera. Even dachten we dat we de pech hadden dat de zon zou verdwijnen achter een laaghangende wolkenpartij, maar we werden toch verrast met de schoonheid van de natuur tijdens het gouden uur. De lucht ging van geel naar oranje en van roze naar paars, adembenemend mooi! Tijdens de sunset was een aap onze aandacht aan het trekken. Al slingerend ging hij door de bomen heen om het perfecte model uit te hangen. Eerst poepte hij vanuit de boom, gelukkig stond er toen net niemand meer op de plek die hij markeerde. Daarna begon hij met een mango te gooien gevolgd door zo dichtbij te komen dat het mij beangstigende. We waren zo afgeleid dat we bijna niet door hadden dat de zonsondergang al een tijdje bezig was….
Het diner met Salam en Ensa was zoals vanouds erg gezellig. We hebben elkaar altijd zoveel te vertellen dat we niet uitgepraat raken.
Op tijd zijn we naar bed gegaan. Morgen weer een vol programma. Met een veel te zacht bed en een bed als een steen heeft Michelle voor dat laatste gekozen. Ze houdt van harde bedden, alhoewel ze haar woorden terug nam na 5 minuten liggen op het betonblok.
Het is zo intens warm, ook nog laat in de avond dat we nu met de deur open liggen. Michelle slaapt al, ik heb beloofd de deur straks dicht te doen want alles met pootjes en vleugels kan nu ongegeneerd onze kamer binnen lopen en vliegen, de aap van vanmiddag was bijdehand genoeg….
Morgen doen Ensa en Salam mee met de fotografie opdracht, dan heb ik er twee cursisten bij, het wordt vast weer een memorabele dag! Slaap lekker!