Fotografiereis 2023, dag 9

Zo! Met dit nachtje slapen in een gewoon bed is mijn batterij weer op 100% opgeladen. Vanmorgen is een deel van de groep naar een locale markt gegaan. Ik ben even op de lodge gebleven omdat ik de presentatie van de foto’s van de cursisten moest voorbereiden.
Voor de lunch zijn een paar mensen gaan vissen (een stok met een draadje en een haakje) Er is nog wat gevangen ook, best nog een grote vis ook.
Bij het restaurant zat een aap in de boom. Hij kwam een vogelnest tegen, pakte een jong vogeltje en gooide hem naar beneden. Ik dacht dat mensen erg konden zijn met dieren, maar dieren kunnen er ook wat van!
In de middag liepen we naar een ziekenhuis in het dorp. Onderweg zijn we poppetjes en mutsjes uit gaan delen. Deze heeft de moeder van een vriendin samen met mijn vriendin gemaakt. Voor we het wisten hadden we het halve dorp achter ons aan. Die blijdschap van de kinderen is met geen pen te beschrijven. We hebben ook iedereen wat kunnen geven omdat ik er zoveel bij mij had.
In het ziekenhuis kregen we een rondleiding. Op de verlosafdeling lag één vrouw met een gister geboren baby. Zo schattig, zo klein. Verder waren er nog 6 dames die bijna moesten bevallen. We mochten een kijkje nemen bij de verloskamers. Sober maar voor Gambiaanse begrippen erg schoon.
Wel grappig dat er gewoon katten, honden, kippen en geiten rondlopen in en rond de gebouwen. Één van de zwangere dames vroeg of ik mijn bh aan haar wilde geven. Ze had er geen….Dat blijft toch een dankbaar voorwerp om mee te brengen naar Gambia. De eigenaar van het ziekenhuis vertelde dat ze erg veel spullen te kort kwamen, zo waren o.a. de handschoenen op. Een paar maanden voordat ik naar Gambia ging heb ik heel veel ziekenhuisspullen gekregen van een vriendin die bij de dierenambulance werkt (verband, steriele gaasjes, pleisters enz.) Het was nog maar de vraag of deze zending op tijd zou komen. Gister hoorden wij dat hij was gearriveerd. Marlies gaat volgende week met een nieuwe groep het binnenland in, dan gaan zij dat uitdelen. Een betere bestemming kan deze zending niet krijgen, ik heb met eigen ogen het tekort gezien.
Op de wandelroute terug naar onze lodge werden we weer opgewacht door het halve dorp met de poppetjes. Er liepen kinderen die een (jong) vogeltje hadden gevonden. Die hadden ze in hun hand. Nadat wij zeiden dat ze hem vrij moesten laten gooide ze hem de lucht in. Hij vloog zo Karen haar haar in, en bleef daar lekker zitten. De kinderen hadden hem weer meegenomen. Later zagen we datzelfde arme dier met een touwtje aan zijn poot zodat hij niet meer kon weg vliegen. Triest…
We vervolgden ons programma met een boottocht naar de andere kant van de rivier, daar hebben we een wandeling gemaakt naar het baobab-bos. Onderweg passeerde een motorrijder met een geit zittend vast gebonden achterop. Helaas was ik te laat met mijn camera want het was een erg komisch (maar ook zielig)plaatje.We hebben een prachtige zonsondergang in het bos gefotografeerd en als het donker is word je getrakteerd op zwermen met vuurvliegjes. Zo een mooi gezicht, het heeft iets magisch!
Vanavond op tijd naar bed om morgenochtend vroeg weer naar de kust te rijden. Tot morgen!