Fotografiereis dag 6

Vanmorgen werd ik wakker en besefte mij dat ik de hele nacht heb doorslapen, geen buikkrampen meer gehad, geen hardloop wedstrijden meer naar de toilet. De bananen en de liters cola van gister hebben geholpen. Helaas voelde Michelle zich vandaag niet goed. We wisselen elkaar leuk af.
Vanmorgen voor het ontbijt hadden we een spontane ontmoeting met een albino bananenspin. Als je te dicht in zijn buurt kwam dan viel hij je aan. Doodeng!
Vandaag stond Lamin Lodge op het programma. Een restaurant op palen midden in het mangrove gebied. We reden in een gammele taxi waarbij je met zijn 3en voorin zit en alleen de buitenste mensen een riem moeten dragen. De middelste is dusdanig beschermd door de mensen die wel vast zitten zeggen ze hier in Gambia. Alsof je bij een noodstop niet dwars door het raam heen vliegt, Gambia logica.
Hoe harder de chauffeur reed hoe meer het naar zweet stonk in de taxi, gatver, deo hebben ze niet nog niet uitgevonden hier.
De verkeersregels lappen ze hier aan hun laars. Niet normaal, je kan rijden met een autoraam wat volledig aan diggelen ligt, je haalt auto’s in zonder te kijken of er tegemoet komend verkeer is. Ze drukken elkaar gewoon opzij, met 3 auto’s naast elkaarop een 2 baans weg dat kan gewoon.
Langs de weg zitten mensen met een kleedje om hun zelf verbouwde groenten en fruit te verkopen. In de brandende hitte met een parasolletje als bescherming tegen de zon wachten ze soms uren op die ene klant van de dag.
Vlakbij onze bestemming rende er een faraan over de straat. Indrukwekkend mooi, die had ik nog niet gezien hier in Gambia.
Bij Lamin Lodge hebben we onze groep opgesplitst in een groep die met een boot het mangrove gebied in ging en een groep die bij het restaurant bleef. Het duurde niet lang voor de eerste apen nieuwsgierig kwamen kijken of er wat te eten was. Je moet dan alles vasthouden aan flesjes drinken, telefoons, tassen, zonnebrillen enz. Ze jatten alles!
Ze hebben ook een bepaalde tactiek. Ze komen op je af, dan is jouw reactie om weg te rennen, daar maken ze misbruik van om in dat moment dat te pakken wat je achter laat op je tafel. In mijn geval mijn flesje drinken. De man van het restaurant legde uit dat je de apen net zo lang moet aankijken dat ze afdruipen. Hij deed het voor en het werkte! Je moet dat maar durven. Ik ben als de dood voor de tanden die ze eerst laten zien.
Na een heerlijke lunch met heel wat apen om ons heen reden we door naar de craftmarket. Een markt met allemaal prachtige houtsnijwerken. Ze zijn daar de hele dag houtsnijwerken aan het maken en verkopen dat in hun winkeltjes. In ieder winkeltje word je naar binnen getrokken om te zien wat ze allemaal gemaakt hebben in de hoop dat je wat van ze koopt.
Met een aantal tasjes vol zijn we weer terug gereden naar “huis”. Onderweg nog even gestopt voor wat bananen. Midden in de winkelstraat lopen de koeien langs de marktkraampjes, dat is zo’n raar gezicht.
Vandaag hadden mijn cursisten de laatste opdracht alweer. Morgen hebben ze een rustdag.
Moe maar voldaan ga ik nu mijn mandje in.